...και παιδεύοντας την εκπαιδεύτρια.....!

Λοιπόν..... Στη δουλειά ήρθε νέα κοπέλα.

• Καλημέρα..
• Καλημέρα και σε σένα. Ρίτα, χάρηκα...
• Κατερίνα. (Θα δείξει...)

Την έχει αναλάβει μια συνάδελφος για ...εκπαίδευση. Αφού της αναλύει τα βασικά και έχουν περάσει 30 με 40 ολόκληρα λεπτά, με κοιτάζει και....

• Κατερίναααααα (όλο νάζι)... Να σε ρωτήσω κάτι???
• (Βγάζω την φυσική ξινίλα μου, μην τρομάξει το κοριτσάκι και παίρνω ένα γλυκό ύφος) Έλα κοπέλα μου, πες μου...
• Αγόρι, έχεις?
• Ορίστε??????? (Δεν μπορεί να άκουσα καλά... Με ξέρει μόνο μισή ώρα!!!)
• Αγόρι, λέω, έχεις?
• (Μαζεύω τα σαγόνια μου απ' το πάτωμα, και....) Όχι.
• (Ύφος γεμάτο, έκπληξη)... Όχι???? Καλέ, πόσο χρονών είσαι??
• Αυτά ΔΕΝ τα ρωτάνε.... (Κοφτά.)

Φυσικά από εκείνη τη στιγμή και μέχρι να φύγει, μου απηύθυνε τον λόγο μόνο για να με καληνυχτίσει ενώ έφευγε....

Την επομένη, φτάνω στο γραφείο, ενώ γίνεται ένας χαμός που δεν καταλαβαίνω...

• Τι έγινε, ρε παιδιά???
• Να, με πήρε ένας κύριος και μου έδωσε 2 παραγγελίες. Μία για εκείνον και μία για τον από κάτω του...
• Ε! Και???
• Να, μωρεεεεέ (με αυτό το γνωστό νάζι), ξέχασα ποιος κύριος είναι.
• Τι??? (Το προσπερνώ) Ωραία.. Πες ότι έχεις σημειώσει. Διεύθυνση, τηλέφωνο, περιοχή.... κάτι....!
• Μα..... τίποτα...!!!
• Μμμμμμάλιστα (γκκκκρρρρρ). Πάμε, πάλι. Τι θυμάσαι???
• Μμμμμμμ...... τίποτα...!!!
• Πού ήταν η περιοχή??? Πειραιά????
• Όχι. Σίγουρα.
• Λαύριο, Μαρκόπουλο, Παλλήνη????
• Όχι. Σίγουρα.
• Πού?????????? (Όχι, δεν ουρλιάζω, ακόμα....)
• Θυμάμαι όμως οτι τον από κάτω του τον έλεγαν, Φίλιππο...
• Εννοείς Φιλίππου....
• Όχι Φίλιππο.
• Ρίτα μου, πού να βρω έναν Φίλιππο σε ένα πελατολόγιο ολόκληρης της Αττικής????
• Δεν ξέρω.... Δεν υπάρχει τρόπος???
• (Γκκκκρρρρρρρρρρρ) Ναι. Να το εκτυπώσουμε και να τους ψάξουμε...! Είσαι σίγουρη πως δεν είναι επίθετο και είναι όνομα??? Γιατί στην τάδε διεύθυνση, τα τάδε ονόματα, παραγγέλνουν πάντα μαζί!!!!
• Όχι, σου λέω.... Σίγουρα.... Το θυμάμαι.....!

Και ψάχνουμε όλο το πελατολόγιο, χωρίς αποτέλεσμα, αφού τελικά ΗΤΑΝ αυτοί οι δύο που είχα πει εξαρχής!!!!!

Μετά από αυτό, αποφάσισαν πως καλύτερα, θα είναι να την εκπαιδεύσει μια πιο σκύλα... Εεεεε.... Συγνώμη πιο επαγγελματίας, ήθελα να πω...! Με φωνάζουν και μου το ανακοινώνουν.

Της εξηγώ, πως δεν θα ασχοληθεί με τίποτα άλλο, παρά μόνο με τις παραγγελίες!!! Δεν είναι κακό να κάνει λάθη, εξάλλου όλοι έχουμε κάνει στο παρελθόν, αρκεί να μην επαναλαμβάνονται....!

Παίρνει 4 παραγγελίες και με φωνάζει να τις δω.... Και αυτό ήταν το πρόβλημα.... Τις είδα.....! 2 Παραγγελίες για Μενίδη, 1 για Χαλάνδρη και 1 για Βρηλίσια. Αφού συνέρχομαι, κάπως... Της διορθώνω τα ορθογραφικά και μου πετάει την ατάκα.....!

"Ναι, καλέ, έχεις δίκιο... Αφού δεν είναι ο Μενίδης αλλά το Μενίδι άρα δεν γράφεται με ήτα...."

(Και γιατί, πουλάκι μου, δεν το σκέφτεσαι εξαρχής??? Το βρήκα! Σε έχουν βάλει οι εχθροί μου, για να με εξοντώσουν!!!!!!!!!!!!!)

Η επόμενη παραγγελία ήταν πάλι για κάποιον Μενίδη.....

Περνάει και αυτή η ημέρα και έρχεται η επόμενη!!!!!!!!!!!!!!!!!

• Καλημέρα..
• Καλημέρα, Κατερίνα. Θέλω να μου σημειώσεις κάποια πραγματάκια...
• Οκ.

Τα δίνω........... και ρωτάω το φυσιολογικό και αυτονόητο!!!!!!!!!!!!!

• Κάποια απορία??????
• Εεεε! Ναι... Την μπλούζα σου, από πού την πήρες?????

Πόσο μου αρέσουν τα ζευγάρια που έχουν την τέλεια επικοινωνία...

• Κουρκουμπινάκι μου, καιρό έχουμε να βρεθούμε μόνοι μας. Πάμε μια βόλτα???
• Πάμε...
• Ωραία, πάρε τηλέφωνο να μας κρατήσουν τραπέζι στο restaurant.
• Έλα βρε αγάπη μου, πάμε σε κανα barάκι να τα πιούμε...
• Μα, κουρκουμπινάκι μου, στα barάκια πάμε με τους φίλους μας.
• Οκ. Λοιπόν παίρνω εγώ τον Μήτσο. Αααα! Να του πω να φέρει και τον Στέφανο? Πωπω, πολύ γουστάρω, μωρό μου. Με έφτιαξες!!! Πάρε εσύ τα κορίτσια...
• Εεεεεεεε, ναι. Πολύ... εεεε, χαίρομαι.... που σου άρεσε η ιδέα να ....βγούμε ΜΟΝΟΙ μας.
• Γι' αυτό σε αγαπάω, ζαργάνα μου! Είσαι φοβερή! Πάντα προλαβαίνεις τις σκέψεις μου.
• Σταμάτα, να με λες, ζαργάνα!!! Πόσες φορές στο έχω πει??? Δεν μου αρέσει ρε παιδάκι μου!!!
• Μα τι έπαθες, ξαφνικά??? Δεν μπορώ να σε καταλάβω...
• Αν μπορούσες, δεν θα είχαμε πρόβλημα!
• Μα τι πρόβλημα??? Δεν μου είπες να βγούμε και σου είπα, ναι??? Μια ζωή, ανικανοποίητη, είσαι!!!
• Μπα!?!?! Τώρα, δεν είμαι φοβερή?? Έγινα ανικανοποίητη??
• Ρε ηλίθια, θα με τρελάνεις?? Ήθελες να βγούμε και σου είπα ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ... Τι λάθος έκανα ΠΑΛΙ????
• Βρε άντε μου στο ...............! Άντε μη πω τίποτα χειρότερο!!! Μα#$$#%$^!!!!! Ακούς εκεί "ηλίθια"!!!!!!!!
• Καλά, εγώ βγαίνω με τα παιδιά!!! Αν σου περάσουν τα νευράκια, έλα να μας βρεις!!!
• ........................!

• Γεια σου παιδάκι...
• Γεια σου και σένα... Τι κάνεις?
• Καλά είμαι... Τι θα κάνεις σήμερα?
• Τίποτα. Δεν έχω κανονίσει.
• Οκ! Μόλις κανόνισες! Θα δούμε ταινιούλα. Είσαι μέσα??
• Ωραία. Κατά τις 22:00, έρχομαι.
• Θα πάμε να διαλέξουμε μαζί ή να πάω μόνη μου?
• Πάμε μαζί.
• Οκ. Τα λέμε από κοντά.

Και κάπως έτσι ξεκίνησε η βραδιά... Πολλά υποσχόμενη αφού η παρέα απαρτίζονταν από άτομα υψηλού επιπέδου και φοβερής κουλτούρας... (Η αφεντιά μου και μια ακόμη εξέχουσα προσωπικότητα του ΜΗ, σας παρακαλώ, μη με πιέζετε, ονόματα δε λέω - κοιτάχτε προσεχτικά την εικόνα!!!)

Παραλείπω την άφιξη και τις χαιρετούρες και................

.....φτάνουμε στο dvd club!!!

• Τι θα δούμε???
• Κωμωδία? Δράμα? Χαζοκομεντί? Τι θες?
• Αααα! Δεν θέλω μπαμ-μπουμ και θρίλερ!!!
• Καλά, χαζό είσαι?? Εννοείται πως όχι...
• Καλά ας δούμε, τι έχει και αποφασίζουμε!!!

• Βρήκες, καμία?
• Βρήκα... "Το Τρελό Θηριοτροφείο".
• Ο Χριστός και η μάνα Του!!! Τι λες παιδάκι μου? Πας καλά?
• χαχαχα. Εσύ?
• "Ο Έμπορος της Βενετίας"...
• Αααα... Πολύ καλό... Ας κοιτάξουμε λίγο ακόμη και αποφασίζουμε!

(Ντριιιιιιιιιιιιιιιιν) Χτυπά το τηλέφωνό μου...

• Έλα μικρή μου... Τι κάνεις? Καλά?
• Καλά, εσύ? Πού είσαι?
• Στο dvd club με τον φίλο μας και διαλέγουμε ταινίες. Έχεις καμιά να προτείνεις??
• Καλέ, πάρτε "Το χρονικό μιας χυλόπιτας". Πολύ γέλιο!!! Θα με θυμηθείτε!!!
• Την ποια??? Καλά, θα το κοιτάξουμε!!!
• Άντε, φιλάκια σου. Καληνύχτα.
• Καληνύχτα.

• Ρε συ, μου είπε "Το χρονικό μιας χυλόπιτας"... Αλλά δεν νομίζω... Ψιλόπατάτα μου ακούγεται...
• Κάτσε να το δούμε...

(Το πιάνει στα χέρια του και διαβάζει προσεχτικά την περίληψη, που το τονίζω, εγώ δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το story της!!!)

• Τι λες? Ποια απ'τις δύο?
• Εγώ? Εσύ διάβασες την περίληψη...
• Δεν έχω πρόβλημα... Για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ τον "Έμπορο" αλλά αν θες την άλλη που είναι κωμωδία, παίρνουμε την άλλη!
• Καμάρι μου, δεν έχω πρόβλημα! Εγώ, διάλεξα τον Πατσίνο, που είναι εγγύηση. Θέλω, να το δω..
• Εντάξει. Παίρνουμε αυτήν.
• Αν η άλλη είναι καλή, παίρνουμε και τις δύο... Συμφωνείς?
• Εντάξει, ας πάρουμε και τις δύο!!!

Και αυτό ήταν το τρομαχτικό λάθος μας!!! Μια αμερικανιά από τις χειρότερες!!! Με γελοίες και όχι αστείες σκηνές.

Ακόμη να συνέλθω από το σοκ!!!

Για να ακριβολογήσω... και εκείνος... αλλά... ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ!!!!!!!!

Και τώρα ήρθε η ώρα για το quiz!!!

Εγώ, με ποια ταινία θα τον εκδικηθώ???

- ..............., παρακαλώ???? (Η συνάδελφος)

- Κατερινάκι, εσύ είσαι???

- Όχι, εγώ είμαι η ..........., θέλετε να μιλήσετε με την ίδια????????

- Ναι,  κοπέλα μου. 

- Μισό λεπτάκι, σας συνδέω αμέσως! (Κατερίνα, για σένα....)

- ..............., παρακαλώ????

- Κατερίνα, εσύ είσαι????

- Μάλιστα, η ίδια.... Ποιος κύριος, είστε???????

- Έλα βρε, Κατερινάκι, ο .............. που μιλήσαμε ξανά, την Παρασκευή...

- Ααααααααα! Καλησπέρα, Κε ..........., είστε καλά???

- Πολύ καλά, κοπέλα μου, εσύ...?

- Μια χαρά, κύριε ............, πέστε μου. Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω????

- Πες μου, Κατερινάκι το τηλέφωνο σου...

- Ξέρετε, κύριε ............ Εδώ είναι τηλεφωνικό κέντρο. Δεν έχω συγκεκριμένο αριθμό αριθμό που να απαντώ απ'ευθείας εγώ. Όποτε καλείτε, απλά να με ζητάτε και θα σας εξυπηρετώ.

- Όχι, δεν κατάλαβες!!!!!!! Εννοώ το δικό σου!!!!!!!!!!!!!!!! Ή του σπιτιού σου ή το κινητό σου. Ότι θέλεις!!!!!!!

- Ορίστε????????????????????

- Αν θέλεις!!! Εγώ δεν πρόκειται να σε πιέσω....

- Εεεεεεεεεεε..... Κύριε ............, δεν νομίζω πως υπάρχει λόγος να σας δώσω τα τηλέφωνά μου!!!!

- Εσύ ξέρεις!!!! Αν θες όμως μου τα δίνεις, να σε πάρω....

- Λυπάμαι, κύριε ..........., τα τηλέφωνά μου είναι προσωπικά.

- Δηλαδή δεν θα μου τα δώσεις???

- Λυπάμαι... Θέλετε να κρατήσω κάποια παραγγελία, πως μπορώ να εξυπηρετήσω???

- Δεν πειράζει, Κατερινάκι. Να με εξυπηρετήσεις, δεν ήθελες, θα τα ξαναπούμε...

- Καλή σας μέρα....

Τουτ τουτ τουτ....

Μια μικρή ερωτησούλα............

ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΥΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ???????????????

Ο κόσμος έχει λαλήσει....! 

Αυτά είναι πραγματικά περιστατικά που μου συμβαίνουν κατά την διάρκεια της εργασίας μου!!!

1ο Περιστατικό.

- ................, παρακαλώ???

- Πόσο έχει το .........?????

- ..... τόσο!!! Θέλετε να κρατήσω παραγγελία???

- Και τι άλλο να θέλω, κοπέλα μου?????

- Δίκιο έχετε.... Πέστε μου παρακαλώ τα στοιχεία σας, να σας βρω στο computer.

- Μα δεν θέλω να παραγγείλω!!!!! Όταν θα θέλω, θα σας τηλεφωνήσω!!! (Τουτ τουτ....)

2ο Περιστατικό.

- ................, παρακαλώ???

- Καλησπέρα, μια παραγγελία θα ήθελα να σας κάνω.

- Βεβαίως, πέστε μου την διεύθυνσή σας.

- .............................

- Δεν σας βρίσκω! Έχετε ξαναπάρει από εμάς ή είναι η πρώτη σας παραγγελία???

- Τι λες, καλέ??? Συνέχεια παίρνω από εσάς... Ψάξε καλύτερα!!!!!!!

- Για πέστε μου, τα υπόλοιπα στοιχεία σας...

- ..........................

- Επειδή δεν σας βρίσκω, μισό λεπτάκι να κάνουμε νέα καταχώρηση.. Για πέστε μου σε ποια επωνυμία θα κοπεί η απόδειξη. Ή μήπως είναι τιμολόγιο???

- Τι τιμολόγιο μου λες, ρε κοπέλα??? ΜΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΩ ΚΑΤΙ!!!!

- Και γιατί μας πήρατε τηλέφωνο???

- Ααααααααααααααααααααααααααααααα, λάθος!!! 

3ο Περιστατικό.

- ................, παρακαλώ???

- Γεια σας. Θέλω να κρατήσετε αυτά τα στοιχεία...

- Ξέρετε, το αρμόδιο τμήμα έχει κλείσει.

- Καλά. Κράτα τα, τώρα!!!

- Εχμμμ... Το τμήμα λειτουργεί έως τις έξι. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σας εξυπηρετήσω. Η κοπέλα έχει σχολάσει!!!

- Μα δεν καταλαβαίνεις!!!! Δεν θες να κάνεις την δουλειά σου??? Φέρε μου τον προϊστάμενό σου να σε αναφέρω!!!

- Λυπάμαι, αλλά δεν είναι στις αρμοδιότητές μου αυτό που ζητάτε και ο προϊστάμενός μου όπως και ΟΛΟΙ οι άλλοι έχουν σχολάσει αυτήν την ώρα. Θα καλέσετε αύριο και θα ζητήσετε τον Κο ................!!!!

- Καταλαβαίνεις τι μου λες?????? Εγώ επείγομαι, και θέλω αύριο να μου τα στείλετε!!!!

- Ναι. Ξέρετε και να τα κρατήσω εγώ αυτά τα στοιχεία, δεν θα έρθουν ΑΥΡΙΟ... Θα έρθει η κοπέλα το πρωί, θα τα επεξεργαστεί, θα τα εκτυπώσει και θα σας σταλλούν μεθαύριο!!!

- Αααα! Έτσι γίνεται???? Τότε συγνώμη. Ε! Δεν πειράζει, θα καλέσω αύριο. Μην τα κάνεις και λάθος!!!!!!!!!!

ΥΓ. Τα συμπεράσματα δικά σας!!!!!!

-Καλημέρα σας.

-Πού πάμε???

-Πειραιά...

-Πού??? Πειραιά??? Και γιατί ρε κοπέλα μου, περιμένεις εδώ και όχι στην άλλη γωνία???

-Γιατί από ΕΔΩ, πάει για Πειραιά...

-Ωχου, θα μπλέξουμε!!! Και πώς θα πάμε, από δω???

-Υπάρχουν πολλές λύσεις! Ή να προχωρήσουμε ευθεία και φτάσαμε, ή να στρίψουμε αριστερά και πάλι φτάσαμε!!! Ξέρετε, από εδώ, όποιο δρόμο και να πάρουμε, μας βγάζει στον Πειραιά...

-Πολύ εύκολα μας τα λες, ρε κοπελιά, αλλά δεν οδηγείς εσύ!!!

-Αν οδηγούσα, δεν θα ήμουν εδώ μέσα!!! Θα ήμουν στο αυτοκινητάκι μου και δεν θα άκουγα μουρμούρα, πρωί-πρωί!!!

-Μμμμμμ... Εξυπνάδες!!!

-Ναι... Με έκανε η μανούλα, έξυπνη!!!

-Και γλωσσού!!!

-Χρόνια τώρα!!!!!!!!!!!

Επιτέλους, βρίσκουμε τον δρόμο (άλλον από αυτούς που πρότεινα!!!!) και συνεχίζουμε. Παίρνουμε και μια άλλη κυρία στην διαδρομή που κι εκείνη (ω! τι έκπληξη! Πήγαινε Πειραιά)... Κολλάμε στην εξωπραγματική κίνηση, και συνεχίζεται ο δεύτερος γύρος!!!

-Το κέρατό μου. Πρωί-πρωί!!! Τί ήθελα ο μ#$%#$ς να μπλέξω έτσι???

-Μήπως γιατί αυτή είναι η δουλειά σας???

-Εγώ φταίω, ο κερατάς, που ήρθα από εδώ!!!

-Μα φυσικά... Αν είχατε ακολουθήσει την συμβουλή μου, ΔΕΝ θα διασχίζαμε το πανηγύρι των Αγ. Αναργύρων!!! Μεγάλη η χάρη τους, αλλά... μπλοκάρουν την κίνηση!

-Δεν φταίει αυτό, κυρία έξυπνη, αλλά τα καράβια που έχουν έρθει!!!

-Μα κάθε μέρα έρχονται καράβια...

-Καλέ, πώς της μιλάτε έτσι??? Για όνομα του Θεού!!!!!! Στην ηλικία σας, δεν ντρέπεστε!!!

-Θα μου μάθετε και τρόπους, τώρα???

-Ίσως θα έπρεπε!!!

Φυσικά η "συζήτηση" δεν τελείωσε εκεί, αλλά αδυνατώ να αναφέρω την υπόλοιπη, καθώς πρέπει να κρατήσω, τουλάχιστον, εδώ μέσα, ένα επίπεδο...!!!

Καλή μας μέρα, παιδάκια!!!

-         Δεν το πιστεύω!!! Κατερινάκι…

-         Δήμητρα…

-         Πόσα χρόνια έχουμε να βρεθούμε???

-         Πολλά!!!

-         Περίμενε… Το ‘χω… Από τον γάμο της Λίνας!!!

-         Ναι…

-         Καλέ, πότε ήτανε???

-         Πριν τέσσερα χρόνια…

-         Κοίτα, πως άλλαξες.. Αδυνάτισες!!!

-         Ε! Καιρός μου ήταν…

-         Πες μου τα νέα σου… Θα τα πούμε όλα τώρα!!!

-         Καλά είμαι…

-         Τι έγινε καλέ, παντρεύτηκες???

-         Όχι… Χώρισα!!!

-         Αχ!!! Λυπάμαι…

-         Εγώ, πάλι, όχι… Γι’ αυτό χώρισα. Για να μην λυπάμαι…

-         Μην ανησυχείς!!! Θα γνωρίσεις κι εσύ, ένα καλό παιδί!!!

-         Μα δεν ανησυχώ!!!

-         Χμμ.. Ναι. Κι εγώ έτσι έλεγα πριν γνωρίσω τον Απόστολο!!!

-         Γκλέτσο???

-         Όχι καλέ, τον δικό μου!!!

-         Αααα… Μάλιστα. Δικός σου...?

-         Καλέ ναι… Είμαι αρραβωνιασμένη!!!

-         Μπράβο σας… Να ζήσετε…

-         Σ’ ευχαριστώ… Ο Απόστολος είναι πάρα πολύ καλός, μου κάνει τα χατίρια μου, με αγαπάει, με σταμάτησε και από την δουλειά…

-         Από την δουλειά??? Μα η καριέρα σου??? Οι σπουδές, το μεταπτυχιακό???

-         Βρε, Κατερινάκι μου!!! Στην ηλικία μας σημασία έχει να βρούμε ένα καλό παιδί.. Όχι η καριέρα…

-         Δημητρούλα μου, σημασία δεν έχει η καριέρα, για μένα, που ΔΕΝ σπούδασα.. Για σένα όμως, είναι διαφορετικά. Πέρασες τόσα χρόνια διαβάζοντας και απ’ ότι θυμάμαι, ονειρευόσουν αλλιώς τον εαυτό σου!!!

-         Μεγαλώσαμε, Κατερινάκι… Όταν θα βρεις κι εσύ τον άνθρωπό σου, θα με καταλάβεις. Θα σταματήσουν να σε ενδιαφέρουν οι βόλτες, οι παρέες, οι φίλοι. Θα δεις την ζωή σου με άλλο μάτι. Να! είδες την Λίνα?? Από τότε που παντρεύτηκε έκοψε από όλα αυτά, έκανε και παιδάκι και ζει μόνο για αυτό.

-         Ε! Όχι, Δημητρούλα.. Η Λίνα δεν ζει ΜΟΝΟ γι’ αυτό. Και τις βόλτες της πηγαίνει, και φίλους έχει, και παρέες έχει.. Οκ. Δεν γυρνάει στα μπαράκια μέρα-νύχτα, αλλά αυτό ούτε εγώ δεν το κάνω πλέον… Όχι γιατί μεγάλωσα!!!!! Αλλά γιατί το έχω μπουχτίσει!!! Και τι έχεις πάθει με την ηλικία μας?? Μια χαρά είμαστε… Τέλος πάντων. Είσαι ευτυχισμένη??

-         Ναι… Αλλά, ξέρεις μωρέ, η ευτυχία τελικά είναι δύσκολο πράγμα… Με τον Απόστολο είμαστε 3,5 χρόνια μαζί. Τα πρώτα 3 είχαμε προβλήματα. Ζήλειες, φασαρίες, διαφωνίες αλλά τώρα που συζούμε, είμαστε καλά! Μετακόμισα στο σπίτι του, και σε ένα χρόνο περίπου, παντρευόμαστε!!!  

-         Δηλαδή λύθηκαν τα προβλήματά σας?? Μπράβο. Γιατί συνήθως πολλαπλασιάζονται όταν συζείς.  Πού είναι το σπίτι? Εδώ κοντά?

-         Καλέ όχι!!! Στην Πάρο!!!

-         Πάρο?!?!?

-         Ναι… Εκεί μένει… Εκεί είναι η δουλειά του… Κι εγώ τώρα, μαζί του…

-         Ααααααα! Έτσι λύθηκαν τα προβλήματά σας! Σταμάτησες να εχεις την δική σου ζωή και ζεις την δική του. Μάλιστα. Περνάς καλά εκεί??? Σου αρέσει??? Παρέες έχεις δημιουργήσει???

-         Υπέροχα, είναι… Παρέες δεν μπορώ να κάνω, μωρέ, να! Αυτά τα πράγματα στην ηλικία μας δεν γίνονται εύκολα… Τους φίλους τους γνωρίζεις στο σχολείο, στην δουλειά, στην καθημερινότητά σου… Δεν δένεσαι εύκολα με ανθρώπους, πια…

-         Ε! ναι, αλλά, εκείνος?? Δεν έχει παρέες εκεί?? Αφού είναι μόνιμος κάτοικος!!

-         Πώς δεν έχει καλέ, αλλά είναι όλοι παντρεμένοι με παιδιά… Δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα..

-         Ε! Και?? Κι εσείς σε λίγο έτσι, δεν θα είστε???

-         Όχι μωρέ, εννοώ, πως είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία, τα παιδιά τους είναι σχεδόν στην ηλικία μου…

-         Κάτσε ρε κοπελιά, θα με τρελλάνεις… Όλοι οι φίλοι του είναι στην ηλικία των γονιών σας??

-         Ναι…

-         Και γιατί δεν κάνετε παρέα με τα παιδιά τους που είναι πιο κοντά σας!!!

-         Καλέ! Ο Απόστολος ΕΙΝΑΙ στην ηλικία των γονιών μου… Κατερινάκι μου, πρέπει να φύγω.. Σου εύχομαι κι εσύ να βρεις σύντομα ένα καλό παιδί σαν τον Απόστολο!!!

-         Παιδί???????????????????????

• Σου είπα ρε παιδί μου, ερωτεύσου!!!
• Μα γιατί??
• Γιατί από τον έρωτα αναβλύζει η ίδια η ζωή.
• Χαχαχα μωρέ τι μας λες?? Όσοι ερωτεύονται πονούν!!! Και μάλιστα μόνοι τους!!!
• Τι λες ρε βλάκα?? Κοίτα γύρω σου τον κόσμο.. Έρωτες, γέλια, όνειρα.
• Μα κοιτάω. Γύρω μου. Πόνοι, κλάματα, χωρισμοί, διαζύγια. Και παιδιά. Παιδιά που δεν καταλαβαίνουν τί τους γίνεται!!! Που τα χειραγωγούν οι γονείς τους για να εκδικηθούν ο ένας τον άλλον!!!
• Μπορείς να είσαι αισιόδοξη??
• Οκ μπορώ. Πες μου μόνο από πού θα αντλήσω την αισιοδοξία μου. Γιατί, ξέρεις, στέρεψε και αυτή.
• Καλά δεν έχεις ζήσει ωραίες στιγμές στην ζωή σου??
• Μα φυσικά..
• Ε! Από εκεί θα την αντλήσεις!!!
• Από περασμένες, ωραίες στιγμές??
• Βέβαια. Έτσι γίνεται, για να δημιουργήσεις καινούριες.
• Μα αν σκέφτομαι το παρελθόν, δεν προχωρώ στο μέλλον.
• Μην είσαι στόκος, ρε παιδί μου!!! Άκου τι σου λέω. Δεν θα κολλήσεις στο παρελθόν σε πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις. Μόνο σε συναισθήματα. Στην ελπίδα, στα όνειρα, στη χαρά.
• Δηλαδή θα ζω την κενή, μίζερη, ανούσια ζωή μου και θα χαίρομαι που παλιά έζησα χαρούμενες στιγμές. Συγνώμη, αλλά όλο αυτό δεν σε ονομάζει αισιόδοξη!
• Αλλά ???
• Χαζοχαρούμενο..
• Ρε άει......................., που κάθομαι και ασχολούμαι τόόόόόόση ώρα μαζί σου!!! Ηλίθιο!!!

- Τι συνέβη;

- Ξέρεις…

- Δεν ξέρω, δεν καταλαβαίνω… Πες μου…

- Δεν θες να καταλάβεις! Μέσα σου γνωρίζεις πολύ καλά! Από την πρώτη στιγμή, κατάλαβες. Θυμάσαι;

- Πως θα μπορούσα να ξεχάσω;

- Ήρθε ο καιρός, μικρή. Προχώρησε την ζωή σου… Μη κοιτάς πίσω. Τέλειωσαν όλα. Χαμογέλα, και πήγαινε παρακάτω. Ξεχασέ τα. Ζήσε…

- Δεν θέλω να ξεχάσω… Φοβάμαι να ξεχάσω…

- Μα πρέπει, κοριτσάκι μου!

- Πρέπει; Γιατί; Ποιος ορίζει τι πρέπει;

- Η ζωή, καρδιά μου, η ζωή! Αυτή σου λέει, τι πρέπει να κάνεις…

- Αλλά δεν μου λέει πώς να το κάνω... Και εγώ έχω χαθεί… Έχω χαθεί κάπου ανάμεσα στα «θέλω» και στα «πρέπει»…

- Θα τα βρεις, μην αγχώνεσαι…

- Δεν αγχώνομαι!!! Πανικοβάλλομαι!!! Κι εσύ δεν βοηθάς, καθόλου… Μόνο λες, λες, λες… Λόγια… Κι εσύ όπως ΟΛΟΙ οι άλλοι!!!

- Τι θες να κάνω; Πες μου!!!

- Να μου πεις : Ηρέμησε, εδώ είμαι.

- Πώς να σου το πω, αφού …δεν είμαι!!!

- Είδες; Εύκολα τα λόγια!

- ………

- Δεν μιλάς, ε;

Είναι από αυτές τις φορές που πραγματικά, δεν ξέρω τι να πω.

 .............................................................................................................. 

-         Καλημέρα.(Ματς)

-         Καλημέρα (Μουτς)

-         Πώς είσαι;

-         Μια χαρά, εσύ;

-         Κι εγώ. Πώς πέρασες το ΣΚ σου;

-         Τέλεια……………….

-         Έλα, ρε! Καιρό έχω να σε ακούσω τόσο ενθουσιασμένη.

-         Αλήθεια είναι. Πάει καιρός.

-         Για λέγε, για λέγε.. Τι κάναμε; Τίποτα καλό;;

-         Όχι, ρε συ!! Μην το πας εκεί. Άσχετο.

-         Δηλαδή; Τι έκανες;;;

-         Το Σάββατο, πήγαμε με τον Ν. στην Ε. και ήπιαμε καφέ.

-         Ε! Και;;;

-         Τι, ε! και;; Αυτό. Πήγαμε, ήπιαμε καφέ, τα ΄παμε, γνωριστήκαμε και περάσαμε ένα επικοινωνιακότατο απόγευμα.

-         Καλά, μαρή Ξανθιά, θα με τρελάνεις;;; Επειδή πήγες και ήπιες έναν καφέ και αυτόν σε σπίτι, ούτε καν έξω να ανοίξει το μάτι σου, και «επικοινώνησες»  είσαι μέσα στη χαζοχαρά;;;

-         Ναι, ρε συ! Ξέρεις τι είναι να συναντάς άτομα που σου «μιλάνε» μέσα σου;

-         Ναι, ναι, ναι. Οκ. Καλά….. Anyway, αυτό ήταν το εξαιρετικό ΣΚ σου; Ένας καφές;

-         Όχι, ρε βλάκα!! Μετά, φύγαμε και πήγαμε στης Α. για φαί.

-         Εννοείται, σε σπίτι, έτσι; Μην χαλάμε τις παραδόσεις!!  

-         Θα συνεχίζεις να μου ………. την συζήτηση;;;;;;;

-         Όχι έλα, συνέχισε. Θα αφήσω τον σχολιασμό για το τέλος! Χιχι

-         Λοιπόν, συνεχίζω. Πήγαμε εκεί, όπου μας υποδέχτηκε….

-         Ο  αδερφός-Θεός, που είχε;;;

-         …………………………………………….!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

-         Οκ, οκ , σκάω..

-         Επιτέλους, καιρός ήταν!!! Έλεγα, μας υποδέχτηκε με απίστευτη χαρά και φιλοξενία. Αν μας έβλεπες, θα νόμιζες πως γνωριζόμασταν από …..χρόνια!!

-         Ααααα. Υπέροχα. Και την Κυριακή; Ελπίζω το πράγμα να φτιάχνει…

-         Πήγαμε η γνωστή, πλέον, παρέα (Ν., Α. & εγώ) μια εκδρομούλα για μπάνιο.

-         Φαντάζομαι έβαλες θερμόμετρο!

-         Έλα, πες την μ………α σου, Θα σκάσεις! Περιμένω.

-         Ρε συ, για να αποφασίσεις να βγεις στον έξω κόσμο σίγουρα θα ήσουν εμπύρετη. Δεν εξηγείται αλλιώς..

-         Και η συζήτησή μας κάπου εδώ τελειώνει… Δεν έχω κάτι άλλο να σου πω. Ούτως ή άλλως δεν θα καταλάβεις!!! Η ουσία είναι πως πέρασα υπέροχα. Πως εγώ είμαι ενθουσιασμένη που μπορώ, ακόμα, να γνωρίζω άτομα που να με γεμίζουν, που να έχουμε θέματα να συζητάμε. Κοινούς κώδικες επικοινωνίας.  Κατάλαβες;;

-         Όχι….

-         Ήμουν σίγουρη!

ΥΓ. Παιδάκια, πέρασα υπέροχα. Σας ευχαριστώ, όλους! Πολλά, πολλά φιλιά.